Bu projede, çıkış noktası olarak benimsenen insanlık-mekanizma kontrastı, zaman ile entegre edilip iç mekana uyarlandı. Bu yüzden tasarım zaman karmaşası, zaman çöküşü olarak tanımlanabilir. Amaç, gerçeklik ve yapaylığın kontrastını zamanla birleştirip tasarıma dönüştürmekti. Senaryoya bağlı kalarak gelişen bu tasarım sürecinde, geçmişin ve günümüzü, birbirine entegre etmeyi, iç mekana girdiğimizde koridordan odalara geçerken net bir şekilde hissedebiliyoruz. İç mekanda odadan odaya geçişte hissettiğimiz bu kontrastı, aynı zamanda aynı iç mekanda seçilmiş malzemelerle de görebiliyoruz.
